သခ်ၤာဆရာႀကီးလြဲမွားခဲ့ေသာ တြက္ကိန္းမ်ား ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ၤာ)

သခ်ၤာဆရာႀကီးလြဲမွားခဲ့ေသာ တြက္ကိန္းမ်ား

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ၤာ)

အေတြးအျမင္ ၁၀၅ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၉၇။

          တစ္ေန႕တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာမတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္အား အကူအညီ လာေတာင္းသည္။ ဆရာမက

-       ဆရာ၊ ကၽြန္မသားေလးက စာေပးစာယူ(ယခုအေ၀းသင္တကၠသိုလ္)သင္တန္းမွာ သခ်ၤာအဓိက ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ၊ အခုအခါ စာေမးပြဲက ႏွစ္လေလာက္ပဲလိုေတာ့တယ္ဆိုေတာ့ ဆရာ့ ဆီကို ေခၚခဲ့ခ်င္တယ္၊ သူလိုတာေလး နည္းနည္းပါးပါး လမ္းညႊန္ေပးႏိုင္မလားလို႕။

ကၽြန္ေတာ္သူ႕သားအား ေနာက္ေန႕ေခၚလာရန္ ေျပာလိုက္သည့္အေလ်ာက္ ေနာက္ေန႕တြင္ သူ႕သားႏွင့္ ေတြ႕ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကစေမးလိုက္သည္ -

-       မင္းမလိုက္ႏိုင္တာ ဘယ္ဘာသာမွာလဲ Paper 1 လား 2လား၊ 3လား…

-       အမွန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘယ္ဟာမွ မလိုက္ႏိုင္ဘူးဆရာ၊ တတ္လဲ မတတ္ဘူး။

-       ဒီလိုဆိုရင္ အဲဒီထဲက မလိုက္ႏိုင္ဆံုးကိုေျပာကြာ။

-       ကၽြန္ေတာ္မလိုက္ႏိုင္ဆံုးကေတာ့ Partial Differential Equations ပဲဆရာ၊ အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္ လို႕ ဆရာခြင့္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ေမးဖို႕ စာအုပ္လဲပါလာပါတယ္။

-       ေအး၊ ေကာင္းၿပီ။ မင္းနားမလည္တဲ့ေနရာေမးေလ ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေက်ာင္းသားက စာအုပ္၏ အခန္း(၁)၊ စာမ်က္ႏွာ(၁)ကို စလွန္လိုက္သည္။

-       ကၽြန္ေတာ့္ကို ဒီပုစာၧေလး ႐ွင္းျပပါဆရာ။

ကၽြန္ေတာ္က သူျပေသာ ပုစာၧကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ႐ွင္းျပသည္။

-       ဒီပုစာၧမွာ ေပးထားတာက Partial Differential Equation တစ္ခု ေပးထားတယ္။ အဲဒီ ညီမွ်ျခင္းကို ႐ွင္းဖို႕အတြက္ ေဟာဒီပံုေသနည္းသံုးလိုက္ေတာ့ ေတြ႕လား၊ ပံုစံေျပာင္းသြားတယ္။

-       အဲဒီပံုစံေျပာင္းသြားတာကို ကၽြန္ေတာ္နားမလည္တာဆရာ။

-       ဒါကေတာ့ မႏွစ္က တတိယႏွစ္တုန္းက Partial Derivatiuer ဆိုတဲ့ ဘာသာမွာ သင္တဲ့ ပံုေသနည္းေလကြာ။ မင္းမမွတ္မိဘူးလား။

-       ကၽြန္ေတာ္မႏွစ္တုန္းက ဒီပံုေသနည္းလႊတ္ခဲ့တာ။ စာေမးပြဲအတြက္ အေရးမႀကီးဘူးဆိုလို႕။

-       ေအး-ဟုတ္တယ္၊ ဒီပံုေသနည္းဟာ စာေမးပြဲမွာေတာ့ မေမးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္အတန္း တက္သြားတဲ့အခါမွာ သံုးတဲ့ပံုေသနည္းဆိုေတာ့ အရင္က စာေမးပြဲေအာင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုလို အတန္းႀကီးလာေတာ့ ဒုကၡေရာက္တာေပါ့။

ဤသို႕ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမႏွစ္က မတတ္ခဲ့ေသာ ပံုေသနည္းကို ျပန္႐ွင္းျပလိုက္သည္။ သူ နားလည္သြားေသာအခါ ဆက္၍ -

-       ေဟာဒီမွာ ေတြ႕လား၊ ဒီပံုေသနည္းသံုးၿပီး တြက္လိုက္ေတာ့ ေပးထားတဲ့ Partial Differential Equation က ပံုစံေျပာင္းသြားတယ္၊ Ordinary Differential Equationပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္၊ အဲဒီ Ordinary Differential Equation ကုိ ႐ွင္းလုိက္ရင္ ေဟာဒီ အေျဖရတယ္။

-       Ordinary Differential Equation ကို ကၽြန္ေတာ္ မ႐ွင္းတတ္ဘူး ဆရာ။ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္တုန္းက အဲဒီဘာသာကို လံုး၀မတတ္ဘူးဆရာ။

-       ဒီလိုဆို မင္းဘယ္လိုလုပ္ေအာင္လာသလဲ။

-       ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိဳ႕ပုစာၧေတြကို နားမလည္ဘဲ အလြတ္က်က္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္က်က္တဲ့ပုစာၧေတြနဲ႕ စာေမးပြဲမွာ ေမးတာေတြတိုက္႐ိုက္တိုးေတာ့ ေရးခ်လိုက္တာေပါ့။

-       ကိုင္း၊ မင္းအျဖစ္က ေတာ္ေတာ္ရင္ေလးစရာျဖစ္ေနၿပီ၊ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ မနက္ျဖန္ကစၿပီး ငါ့ဆီကို ေန႕တိုင္းလာခဲ့။ မင္းမႏွစ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ တတိယႏွစ္ ပို႕ခ်ခ်က္စာအုပ္ေတြေရာ၊ ဒီႏွစ္ စတုတၳႏွစ္စာအုပ္ေတြပါယူခဲ့။ ငါက တတိယႏွစ္က လိုအပ္တာေလးေတြကို တစ္ရက္သင္မယ္၊ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ဒီႏွစ္စာကို သင္မယ္၊ ေန႕တိုင္းမွန္မွန္လာေနာ၊ ဒီလိုမွမလုပ္ရင္ မင္းဘယ္လို မွ မေအာင္ႏိုင္ဘူး။

-       ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။

သို႕ေသာ္ ထိုေက်ာင္းသားသည္ ေနာက္ေန႕လည္းေပၚမလာ၊ ေနာက္ရက္မ်ားလည္း ေပၚမလာေခ်။ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူ႕အေမအား ေမးၾကည့္ေသာ သူ႕အေမက ဤသို႕႐ွင္းျပသည္။

-       ကၽြန္မသားကေျပာတယ္၊ ဆရာနဲ႕သင္ရင္ေတာ့ သူတတ္ေတာ့တတ္မွာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သူက ဆရာသင္သေလာက္ တတ္ေအာင္လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ဘူးတဲ့၊ သူက စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္ သေဘၤာေနာက္တစ္ေခါက္တက္ဖို႕ ကိစၥေတြလုပ္ရမွာတဲ့၊ သူကျမန္ျမန္ ျဖတ္လမ္းကေအာင္ ေအာင္လုပ္ေပးမယ့္ ဆရာတစ္ေယာက္ဆီ သြားေလရဲ႕ဆရာရယ္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွျပန္မေျပာေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ ဤေက်ာင္းသားသည္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ ဤစာေမးပြဲကို ေအာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ဤသည္ကား ကၽြန္ေတာ္၏ မွားယြင္းေသာ တြက္ကိန္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

စာေမးပြဲၿပီး၍ ေအာင္စာရင္းမ်ားထြက္လာေသာအခါ ထိုေက်ာင္းသားသည္ ေအာင္ျမင္ေသာ ေက်ာင္းသားစာရင္းထဲတြင္ ပါလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဆရာတစ္ဦးအား စကားစပ္မိ၍ ေျပာျပ ေသာအခါ ထိုဆရာက ဤသို႕႐ွင္းျပသည္။

-       ဒါကဒီလို႐ွိတယ္၊ အခုလုပ္ေနတဲ့နည္းက စာေမးပြဲမွာ ပါႏိုင္တဲ့ပုစာၧဆယ္ပုဒ္ေလာက္ေ႐ြးၿပီး အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းနဲ႕ကိုက္မည့္ အဆင့္ေတြေရးျပၿပီး အလြတ္က်က္ခိုင္းတာ၊ ဒါေတာင္ ေက်ာင္းသားေတြက အကုန္က်က္ခ်င္တာမဟုတ္ဘူး၊ တစ္၀က္ေလာက္ပဲက်က္တာ၊ အားလံုး သာက်က္ရင္ ဂုဏ္ထူးေတာင္ထြက္ေသးတယ္၊ ဆရာေျပာတဲ့ေက်ာင္းသားက ငါးပုဒ္ေလာက္ပဲ က်က္လို႕ ေအာင္မွတ္ပဲရတာျဖစ္မွာ။

-       တယ္ဟုတ္ပါလား၊ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ့္သမီးကို တစ္ႏွစ္လံုးအားလံုးတတ္ေအာင္ သင္လိုက္ရတာဗ်ာ၊ ဒါေတာင္ စာေမးပြဲေျဖေတာ့ ေအာင္မွတ္ထက္ ပိုမရဘူး၊ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ေတြကမွ ဂုဏ္ထူးေတြ ဘာေတြရေသးတယ္၊ စဥ္းစားလို႕မရဘူး။

-       ဒါနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ဆရာ့ကို သတိေပးခ်င္တယ္၊ အခုဆရာ့သမီးက ဒုတိယႏွစ္ကို ေရာက္ၿပီလို႕ၾကားတယ္၊ ဒီႏွစ္က ဂုဏ္ထူးတန္း၀င္ခြင့္ရဖို႕ အေရးႀကီးတယ္။

-       ဟုတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို မႏွစ္ကထက္လဲ ပိုၿပီးႀကိဳးစားခိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲပိုၿပီး သင္ေပးေနရတာ။

-       အဲဒါကို အခုဆရာ့ကို သတိေပးခ်င္တာေပါ့၊ ဆရာ့ကို ျပန္ၿပီ ဆရာလုပ္တယ္လို႕ေတာ့ မထင္ပါနဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ္ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲေျပာမယ္၊ ဆရာသင္တဲ့ နည္းစနစ္ ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြဟာ အခုေခတ္နဲ႕ အံ့မ၀င္ေတာ့ဘူး၊ ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ေခတ္မမီေတာ့ဘူးလို႕ပဲ ေျပာခ်င္တယ္၊ ဆရာ့ရဲ႕နည္းစနစ္ေတြဟာ လူပင္ပန္း၊ စိတ္ပင္ပန္း ျဖစ္ၿပီး ဘာမွအရာမေရာက္ေတာ့ဘူး။

-       ခင္ဗ်ားကလဲဗ်ာ၊ ဟုတ္ပါ့မလား၊ ခင္ဗ်ားဆိုလိုတာက ကၽြန္ေတာ့္နည္းစနစ္ေတြ ေျပာင္းပစ္ရ မယ္၊ ဟိုဆရာေတြသင္တဲ့နည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္သမီးအတြက္ သံုးရမယ္ ဟုတ္လား။

-       ဟုတ္တယ္ဆရာ၊ ဆရာသင္တဲ့နည္းေတြဟာ တကယ္ေတြးေခၚတတ္တယ္၊ အမွား အမွန္ကို ေ၀ဖန္တတ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္…ဒါေပမယ္…ဆရာရယ္၊ စာေမးပြဲမွာ ဂုဏ္ထူးထြက္ေစခ်င္ရင္ ဆရာ့နည္းစနစ္ေတြကို သံုးလို႕မရဘူး။ ဒါဟာ ဆရာ့ကို ခင္မင္ေလးစားလို႕ ဆရာ့ အၿငိဳျငင္ခံၿပီး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတာပါ။

-       အင္း၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေစတနာကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မစို႕မပို႕ ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္းေလာက္ပဲ တတ္ေအာင္သင္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားေျပာသလို ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ မွာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္က အားလံုးကို တကယ္္တတ္ေအာင္သင္မွာ။ တကယ္တတ္ရင္ ဘာေမးေမး ေျဖတတ္မွာေပါ့။ ဘာပဲေမးေမးေျဖတတ္ရင္ လိုခ်င္တဲ့အမွတ္ရမွာေပါ့။ တကယ္တတ္ေအာင္ သင္တဲ့ မူ၀ါဒကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ဘူး။ ေရ႐ွည္မွာေတာ့ ဒါဟာ အမွန္ ကန္ဆံုးပဲျဖစ္ရမယ္လို႕ ယံုၾကည္တယ္။

သို႕ေသာ္ ေနာင္အနာဂတ္ကို ႀကိဳ၍မျမင္ေသာကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္၏ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ေသာနည္းလမ္းမ်ားကို မသံုးမျဖစ္သံုးရမည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာမည္ကို ႀကိဳ၍မတြက္ဆႏိုင္ခဲ့ေခ်။

ကၽြန္ေတာ့္သမီးသည္ ဒုတိယႏွစ္သင္တန္းမ်ားတက္၍ တစ္လေလာက္အၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာသည္။

-       ေဖေဖ ေ႐ွ႕အပတ္မွာ Tutorial ေတြ စေတာ့မယ္၊ ဘာေတြၾကည့္ထားရမလဲ။

-       ေအး၊ ေကာင္းၿပီ။ သမီး စာအုပ္ေတြယူခဲ့၊ ၾကည့္ရေအာင္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွ ပုစာၧမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ရင္း ႐ွင္းျပသည္။

-       အင္း ဒီပုစာၧက ဂဏန္း႐ွင္းတာေတြမ်ားၿပီး သေဘာတရားသိပ္မပါဘူးကြ၊ ဒါမ်ိဳးပုစာၧေတြဟာ သင္ေတာင္ မသင္သင့္ဘူး။ အလကား အခ်ိန္ကုန္တာပဲ။ ေဟာဒီမွာ ေနာက္တစ္ပုဒ္လာျပန္ၿပီ။ ဒါက်ေတာ့ကံစမ္းတဲ့ ပုစာၧသက္သက္ပဲ၊ ေဟာဒီအခ်က္ကေလးကို သိရင္ရမယ္၊ မသိရင္မရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အေတြးအေခၚသေဘာတရားဘက္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ အလကားပုစာၧပဲ၊ ဒါမ်ိဳးပုစာၧ ေတြဟာ အေတြးအေခၚကို တိမ္းေစာင္းေစတယ္၊ ေဖေဖသာဆိုဒီလိုပုစာၧေတြဖယ္ပစ္တယ္၊ သင္ဖို႕ကိုမေကာင္းဘူး၊ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ပုစာၧက ေဟာဒီမွာ ေတြ႕လား၊ အေပၚယံ ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အေျခခံပံုေသနည္းေတြကို သံုးတြက္ထား ဆုိေတာ့ အေျခခံကို တကယ္သိမွ တြက္လို႕ရတယ္၊ အဲဒီပုစာၧမ်ိဳးေတြကို ေသခ်ာေ႐ြးၾကည့္၊ ေလ့က်င့္ေပး၊ ဒါမွ သခ်ၤာအေတြးအေခၚကို တကယ္ရမွာ။

ဤသို႕ေသာနည္းျဖင့္ အေရးႀကီးသည့္ပုစာၧႏွင့္ အေရးမႀကီးသည့္ ပုစာၧတို႕ကို ခြဲျခားတတ္ေအာင္ သင္ျပေပးေလသည္။

ေနာက္အပတ္တြင္ သမီး Tutorial ေျဖၿပီး ျပန္လာမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနသည္။ ျပန္လာသည့္အခါ လွမ္းေမးလိုက္သည္။

-       ဘယ္ႏွယ့္လဲသမီး ေျဖႏိုင္လား။

-       ဟုတ္ကဲ့၊ ေျဖေတာ့ ေျဖႏိုင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္…

-       ဟဲ့-ေျဖႏိုင္တယ္ဆို ေကာင္းတာေပါ့ သမီး၊ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္သလဲ၊ ၾကည့္ရတာ ဒီေကာင္မ ေလး ႐ွန္းလာၿပီထင္တယ္၊ အဲဒါခက္တာေပါ့၊ သမီးက သိပ္႐ွန္းတတ္တာကိုး၊ သေဘာတရား ကို ဘယ္ေလာက္ပဲနားလည္ထားေပမယ့္ ႐ွန္းရင္ သိပ္ႏွေျမာဖို႕ေကာင္းတယ္ သမီးရဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖခဏခဏေျပာတာ…

-       မဟုတ္ဘူး ေဖေဖ၊ သမီးမ႐ွန္းပါဘူး၊ အားလံုးေျဖႏိုင္ပါတယ္။

-       ဒါဆို ဘာလိုေသးလဲသမီး…

-       အဲဒါေျပာမလို႕ေပါ့၊ ေဖေဖက သမီးေျပာတာ နားမေထာင္ဘူး၊ ထင္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေန တာ။

-       ကိုင္း ကိုင္း၊ ေျပာပါဦး၊ ဘာျဖစ္သလဲ။

-       ဘာျဖစ္ရမွာလဲ၊ ေဖေဖက အေရးႀကီးတယ္လို႕ ေျပာတဲ့ပုစာၧမ်ိဳးေတြ တစ္ပုဒ္မွမပါဘူး၊ ေဖေဖက အလကားပုစာၧေတြ သင္ေတာင္မသင္သင့္ဘူးဆိုတဲ့ ပုစာၧမ်ိဳးေတြခ်ည္းေမးတာ။

-       ဒါေတာင္ သမီးကေျဖႏိုင္သလား။

-       ေျဖႏိုင္တာေပါ့၊ ေဖေဖက အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာေတြေရာ၊ အေရးမႀကီးဘူး အလကားပုစာၧ ေတြဆိုတာေတြေရာ သမီးကအားလံုးၾကည့္ထားတာ၊ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖကအေရးႀကီးတယ္ ဆိုတဲ့ ပုစာၧမ်ိဳးေတြဟာ သမီးၾကည့္စရာေတာင္မလိုပါဘူး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စဥ္းစားတြက္ရင္ ရတယ္၊ ေဖေဖက ဖယ္ခိုင္းတဲပုစာၧေတြပဲ အလြတ္က်က္ထားရတာ။

-       ေၾသာ္ ဒီလိုလား။

ဤသို႕ႏွင့္ အခ်ိန္မ်ားကုန္လာခဲ့ရာ စာေမးပြဲစစ္ခါနီး ႏွစ္ပတ္ေလာက္သာလိုေတာ့သည့္အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သမီးက ေမးသည္။

-       ေဖေဖ အခုစာေမးပြဲစစ္ေတာ့မယ္၊ သမီးဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ အခုအထိ ေဖေဖေျပာတာေတြက တစ္ခုမွဟုတ္တာမ႐ွိဘူး၊ ေဖေဖက အလကားပုစာၧေတြလို႕ ေျပာတာေတြဆိုရင္ Tutorial မွာ အၿမဲတမ္းေမးတယ္၊ ေဖေဖက ဒါေတြေသခ်ာမွတ္ထား အေရးႀကီးတယ္လို႕ ေျပာတာေတြ ဆိုရင္ ေက်ာင္းမွာ သင္ေတာင္မသင္ဘူး၊ အခု စာေမးပြဲနီးၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။

ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားသည္။ သူ႕ေက်ာင္းေန၊ သူ႕စာအံဆိုသလို အခုေတာ့ သမီးစာေမးပြဲမွာ ဂုဏ္ထူး ၀င္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ တတ္ဖို႕ထက္၊ စာေမးပြဲေျဖႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရေတာ့မည္ကို သေဘာေပါက္မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္မလုပ္ခ်င္ဆံုးေသာအလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္လုပ္ရေတာ့သည္။ သမီးအားစာေမးပြဲတြင္ ပါႏိုင္သည့္ ပုစာၧႏွင့္အေျဖမ်ားကို ေ႐ြး၍ အလြတ္က်က္ခိုင္းရေတာ့သည္။ သခ်ၤာဆရာႀကီးလုပ္သမွ် အလုပ္ မ်ားထဲတြင္ ဒီတစ္ခုသာမွန္ေသးသည္ဟု ဆုိရမည္။ သူနားမလည္ဘဲ က်က္မွတ္ထားေသာ ပုစၧာ၏ အေျဖ မ်ားကို အလြတ္ေရးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ စာေမးပြဲတြင္ ဂုဏ္ထူးတန္းသုိ႕တက္ခြင့္ရေသာ အဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ သြားသည္။

သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က သမီးအား ေအာက္ပါအတုိင္းဆံုးမသည္။

-       သမီး၊ အခုဂုဏ္ထူးတန္း ၀င္တာဟာ ေဖေဖသင္ၾကားေပးတဲ့ အခ်ၤာအေတြးအေခၚေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ စာေမးပြဲပါႏုိင္တာေတြကို အလြတ္က်က္ၿပီး ျပန္ေရးခုိင္းလုိ႕ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ ဂုဏ္ထူး တန္းကို တက္ရင္ေတာ့ ဒီလိုမလုပ္နဲ႕ေတာ့ေနာ္၊ ဂုဏ္ထူးတန္းမွာ သင္တဲ့ဆရာ၊ ဆရာမေတြက တကယ္တတ္ကၽြမ္းတဲ့ဆရာ၊ ဆရာမႀကီးေတြဆုိေတာ့ သမီးတကယ္တတ္မွရမွာ။ အဲဒီအခါမွာ ေတာ့ ေဖေဖသင္ေပးတဲ့ သခ်ၤာအေတြးအေခၚေတြဟာ တကယ္အသံုးက်မွာ။

သုိ႕ေသာ္လည္း ဤသည္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ လြဲမွားေသာ တြက္ကိန္းတစ္ခုျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳတင္၍ မသိခဲ့ေပ။ အေၾကာင္းစံုကို ေနာင္တြင္ ဆက္လက္ေရးသားေဖာ္ျပပါမည္။

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ)