၁၉၆၅-၁၉၈၅ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ)

၁၉၆၅-၁၉၈၅ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္(ျပင္ျပီး)

 ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ)

အေတြးအျမင္ အမွတ္ ၁၂၄ မတ္ ၁၉၉၇

၁၉၆၅ ခုႏွစ္သည္ ယခုအထိက်င့္သံုးေနေသာ တကၠသိုလ္ပညာေရး၏ ဒုတိယေျမာက္ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ၀ိဇၨာ ႏွင့္ သိပံÜဘာသာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားေသာတကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္မ်ားတြင္ က်င့္သံုးေသာ အဓိက ဘာသာစနစ္(ယခု အေခၚအေ၀ၚ အထူးျပဳဘာသာစနစ္) ႏွင့္ အားလံုးနီးပါး တူညီေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ႐ွိခဲ့ၿပီး ယခုကြယ္ေပ်ာက္သြားေသာ စနစ္ႏွစ္ခု႐ွိသည္။ ၄င္းတို႕မွာ ဘာသာရပ္အားလံုးကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားေသာစနစ္ႏွင့္ အမွတ္ေပးေသာစနစ္တြင္ အမွတ္တစ္ရာအစား အဆင့္မွတ္ (၁)မွ(၅) (grade 1,2,3,4,5) ေပးေသာစနစ္ျဖစ္သည္။ ထိုစနစ္ႏွစ္ခုစလံုးသည္ ယခုအခါတြင္ မ႐ွိေတာ့ေသာ္လည္း သမိုင္း အရ မွတ္တမ္းက်န္ရစ္ေစရန္ ယခင္ကပညာ႐ွင္မ်ားသည္ မည္ကဲ့သို႕ေသာ ေစတနာျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္၊ အကယ္၍အမွားမ်ား႐ွိခဲ့လွ်င္လည္း ေကာင္းေသာေစတနာျဖင့္သာ မွားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ကို သင္ခန္းစာယူႏိုင္ ရန္ ဤေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေ႐ွးဦးစြာျမန္မာဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားေသာစနစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပံုကို ေဖာ္ျပပါမည္။

ဘာသာရပ္မ်ားကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသနည္း။ အဓိက အေၾကာင္းမွာ အခ်ိဳ႕ေသာ သိပံÜေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို မတတ္ကၽြမ္းမႈေၾကာင့္ သိပံÜဘာသာရပ္မ်ားကို အေတြးအေခၚ႐ွိပါလ်က္ျဖင့္ မလိုက္ႏိုင္ျဖစ္ျခင္းကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္။ (သို႕ ေသာ္ တကယ့္လက္ေတြ႕တြင္ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားျခင္းျဖင့္ သိပံÜဘာသာရပ္ကို ပို၍တတ္မလာဘဲ အဂၤလိပ္စာညံ့သူမ်ားသာ ေပၚေပါက္လာသျဖင့္ ၁၉၈၅ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုစနစ္ကြယ္ေပ်ာက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။)

သိပံÜဘာသာရပ္မ်ားကို ျမန္မာဘာသာျဖင့္ သင္ၾကားရန္ ျပင္ဆင္ၾကသည့္အခါတြင္ ေ႐ွးဦးစြာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ရေသာ အလုပ္မွာ သိပံÜေ၀ါဟာရမ်ာကို အဂၤလိပ္ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို႕ ဘာသာ ျပန္ရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ပညာ႐ွင္မ်ား ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကေသာအခါ ဆန္႕က်င္ဘက္အျမင္ႏွစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာသည္။

ပညာ႐ွင္အခ်ိဳ႕က ေ၀ါဟာရအားလုံးကို ျမန္မာေ၀ါဟာရမ်ားျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းသင့္သည္ဟု ယူဆၾက သည္။ သို႕မွာသာလွ်င္ ျမန္မာလို သင္ၾကားျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ အထေျမာက္မည္ဟု ဆိုၾကသည္။

သို႕ေသာ္ အျခားပညာ႐ွင္အုပ္စုတစ္စုက ထိုယူဆခ်က္ကို သေဘာမတူၾကေခ်။ သူတို႕က ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာေ၀ါဟာရမ်ာကို ျမန္မာမႈမျပဳဘဲ အသံဖလွယ္ျခင္းသာ ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟူေသာ အျမင္႐ွိ ၾကသည္။

ထိုအျမင္ႏွစ္ခုစလံုးသည္ သူ႕ဘက္က သူမွန္ေနၾကပါသည္။ စာဖတ္သူအေနႏွင့္လည္း ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခားၾကည့္ႏိုင္ရန္ တစ္ခုစီကို ယထာဘူတက်က် ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါမည္။

ေ၀ါဟာရအားလံုးကို ျမန္မာမႈျပဳသင့္သည္ဟု ယူဆေသာပညာ႐ွင္မ်ားသည္ သူတို႕၏ယူဆခ်က္ အတိုင္း စကားလံုးတိုင္းကို ျမန္မာလို ျပန္ဆိုရန္ ႀကိဳးစားၾကသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေသာ္-

point                   =   အမွတ္

plane                  =   ျပင္ညီ

straight line           =   မ်ဥ္းေျဖာင့္

variable               =   ကိန္း႐ွင္

constant              =   ကိန္းေသ

equation              =   ညီမွ်ျခင္း

integer                =   ကိန္းျပည့္

counting number   =   ေရတြက္ကိန္း

set                     =   အစု

element               =   အစု၀င္

convex                =   ခံုးေသာ

linear                   =   အေျဖာင့္

radius                  =   အခ်င္း၀က္

centre                 =   ဗဟို

differentiate          =   အလိုက္ေျပာင္းသည္

integrate              =   သမူဟ

curve                  =   မ်ဥ္းေကြး

          အခ်ိဳ႕ေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာျဖစ္သြား႐ံုျဖင့္ အဓိပၸါယ္႐ွင္းသြား ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ကိုမူ အဓိပၸါယ္ထပ္မံ၍ဖြင့္ဆိုရန္ လိုအပ္သည္။ ဥပမာ point (အမွတ္)၊ plane (ျပင္ညီ)၊ straight line (မ်ဥ္းေျဖာင့္) ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားသည္ ျမန္မာစကားလံုးေျပာင္းလိုက္႐ံုျဖင့္ အဓိပၸါယ္႐ွင္း သြားေသာ္လည္း set (အစု) ႏွင့္ element (အစု၀င္) ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမ်ာကို ေအာက္ပါအတိုင္း အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုလိုက္ေသာအခါမွသာ အဓိပၸါယ္ပိုမို႐ွင္းသြားေလသည္ -

          အစုဟူသည္ကား အရာ၀တၳဳမ်ား စုထားျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ အစုတစ္စုတည္းတြင္ ပါ၀င္ေနေသာ အရာ၀တၳဳမ်ားကို ယင္းအစု၏အစု၀င္မ်ားဟု ေခၚ၏။ ဥပမာ-ဧရာ၀တီတိုင္းအတြင္း႐ွိ ၿမိဳ႕မ်ားကို စုထားေသာ အစုကို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ထိုအခါ ပုသိမ္၊ ေျမာင္းျမ၊ ၀ါးခယ္မ စေသာၿမိဳ႕မ်ားသည္ ယင္းအစု၏ အစု၀င္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခု - ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားပါ၀င္ေသာ အစုတြင္ ေက်ာ္သူ၊ စိုးသူ၊ မို႕မို႕ျမင့္ေအာင္၊ ရန္ေအာင္၊ ေမဆြိစသည္တို႕သည္ ယင္းအစု၏ အစု၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။

          ဤသည္ကား ေ၀ါဟာရအားလံုးကို ျမန္မာမႈျပဳသင့္သည္ဟု ယူဆေသာ ပညာ႐ွင္မ်ား၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အခ်ိဳ႕မွ်သာျဖစ္ပါသည္။

သို႕ေသာ္ ထိုအယူအဆကို ဆန္႕က်င္ေသာ ပညာ႐ွင္မ်ားကမူ ေ၀ါဟာရမ်ားအား ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုျခင္းကို သေဘာမတူၾကေခ်။ အဂၤလိပ္စကားလံုးကို အသံဖလွယ္ျခင္းကိုသာ အားေပးၾကသည္။ သူတို႕၏အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ အသံဖလွယ္လိုက္ျခင္းျဖင့္ ျမန္မာဘာသာစကားတြင္ စကားလံုးသစ္မ်ား တိုးလာၿပီး ျမန္မာဘာသာသည္ စကားလုံးမ်ား ပို္မို၍ ၾကြယ္၀လာမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္ဘာသာသည္ပင္လွ်င္ Greek, Latin မွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားလံုးမ်ားေၾကာင့္ ၾကြယ္၀လာျခင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာစကားသည္ လည္း ပါဠိ၊ ေပါရာဏစေသာ စကားလံုးမ်ားကို ဖလွယ္ထားျခင္းေၾကာင့္ ယခုလို ၾကြယ္၀ေနျဖင္းျဖစ္သည္။ ျမန္မာစကားတြင္ တြင္က်ယ္စြာသံုးေနေသာစကားလံုးမ်ားျဖစ္သည့္ ေရဒီယို၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေကာ္ဖီ၊ ကင္မရာ၊ ကြန္ပ်ဴတာတို႕သည္လည္း အဂၤလိပ္စကားလံုးမ်ားကို ဖလွယ္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကျပန္ သည္။

အထူးသျဖင့္ သခ်ၤာေ၀ါဟာရမ်ားကို ျမန္မာဘာသာသို႕ ျပန္ဆိုျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္ကို ပိုမို၍ လြဲမွား ႏိုင္ေၾကာင္းကို ဥပမာမ်ားျဖင့္ ေျပာၾကသည္။

Convex ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကို ခံုးေသာဟု ျမန္မာလို ျပန္လိုက္ေသာအခါ အဂၤလိပ္စာအဓိပၸါယ္ အေနျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ္လည္း သခ်ၤာ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ တိက်မႈမ႐ွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ခံုးေသာ ဟူေသာေ၀ါဟာရေၾကာင့္ စာသင္သားအေနျဖင့္ ခံုးေနေသာအရာ၀တၳဳမ်ားကိုသာ ျမင္မိမွာေသခ်ာေနသည္။ သို႕ေသာ္သခ်ၤာတြင္ မ်ဥ္းေျဖာင့္မ်ား၊ ျပင္ညီမ်ားသည္ပင္လွ်င္ ခံုးေသာအရာ၀တၳဳမ်ား၊ (convex set = အစုခံုး) မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ခံုးေသာဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ မျပည့္စံုမတိက် ေၾကာင္း ေတြ႕ရသျဖင့္ ခံုးေသာဟုမျပန္ဆိုသင့္၊ အသံဖလွယ္၍ ကြန္ဘက္ဟုသာ ေခၚသင့္ေၾကာင္းကို ေျပာၾကသည္။

ထိုအခါခံုးေသာဟု ျပန္ဆိုထားသူမ်ားဘက္ကလည္း ဤသို႕ျပန္ေျဖသည္။

အဂၤလိပ္ေ၀ါဟာရ convex ၏ အဓိပၸါယ္ကို အဘိဓာန္တြင္ ဤကဲ့သုိ႕အဓိပၸါယ္ေပးသည္။

Convex = rising on the exterior surface into a round form.

ဆိုလိုသည္မွာ မ်က္ႏွာျပင္သည္ ေမာက္လာၿပီး ၀ိုင္းသြားသည့္ ပံုသ႑ာန္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ခံုးသည္ဟုအဓိပၸါယ္ရသည္။

သခ်ၤာတြင္ ထိုေ၀ါဟာရကိုယူ၍ သံုးေသာအခါ သခၤ်ာအဓိပၸါယ္သည္ သာမန္အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ကြဲျပား သည့္ေနရာမ်ား႐ွိေသာ္လည္း စကားလံုးမွာ အဂၤလိပ္စကားလံုးျဖစ္၍ ၄င္း၏အဓိပၸါယ္သည္ သာမန္အဂၤလိပ္ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္သာလွ်င္ ႐ွိမည္ျဖစ္သည္။ ထိုစကားလံုးကို သခၤ်ာနည္းျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္လိုက္ ေသာအခါ သာမန္အဓိပၸါယ္ႏွင့္ ကြဲျပားခ်က္မ်ားကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းကြဲျပားမႈသည္ ပင္ကို ေ၀ါဟာရ၌ပင္ ႐ွိထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ျမန္မာမႈျပဳျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အမွားမဟုတ္ေၾကာင္းကို ေထာက္ျပၾကေလသည္။

ဤသို႕ျဖင့္ ၁၉၆၅ခုႏွစ္အတြင္းႏွင့္ ၄င္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ပါေမာကၡမ်ား၊ ကထိကမ်ား၊ ဘာသာရပ္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား၊ ျမန္မာစာဆရာမ်ားသည္ ေန႕စဥ္အစည္းအေ၀းျပဳလုပ္၍ စကားလံုးတစ္လံုးစီကို ေဆြးေႏြး ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာေန႕မ်ားတြင္ နံနက္မွ ညေနအထိ တစ္ေနကုန္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး စကားလံုးဆယ္လံုး ေလာက္သာ ၿပီးစီးေသာေန႕မ်ားလည္း ႐ွိၾကပါသည္။

စကားလံုးအားလံုးကို ျမန္မာမႈျပဳလုိေသာ အုပ္စုႏွင့္အားလံုးကို အသံဖလွယ္လိုေသာ အုပ္စုသည္ လည္း ဆက္လက္၍ အျငင္းပြားေနၾကသည္။ မည္သူဘက္ကမွ အျပတ္အသတ္အႏိုင္မရ႐ွိပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ စကားလံုးမ်ားကို ျမန္မာႈၿပဳၿပီး အခ်ိဳ႕ကို အသံဖလွယ္ျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။

ဥပမာ convex ကို ခံုးေသာ၊ linear ကို အေျဖာင့္ဟု ျမန္မာမႈျပဳသကဲ့သို႕၊ vector ကို ဗက္တာ၊ topology ကို ေတာ္ေပၚေလာ္ဂ်ီဟု အသံဖလွယ္ေသာနည္းကို သံုးၾကသည္။ သို႕ေသာ္အခ်ိဳ႕ေသာ စကားလံုးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ differentiate ကို ျမန္မာလို အလိုက္ေျပာင္းႏွင့္ အသံဖလွယ္ေသာနည္း ဒစ္ဖရမ္ ႐ွိတ္ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို လက္ခံၾကသည္။ Intergrate ဟူေသာ ေ၀ါဟာရကိုလည္း ျမန္မာလို သမူဟႏွင့္ အသံ ဖလွယ္ေသာ အင္တီဂရိတ္ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို လက္ခံခဲ့ၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘာသာရပ္ဌာနမ်ားမွာ ပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ ဘာသာျပန္ဌာနတို႕ ပူးေပါင္း၍ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္မ်ားလည္း ထြက္ေပၚခဲ့ပါသည္။ အဂၤလိပ္ ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို႕ျပန္ဆိုရာတြင္ ေတြ႕ႀကံဳရေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သခ်ၤာဌာနမွ ဆရာ တစ္ဦးႏွင့္ သခ်ၤာလံုး၀မတတ္ေသာ ဘာသာျပန္ဌာနမွ စာတည္းတစ္ဦးတို႕ ေဆြးေႏြးခ်က္တစ္ခုကို ေဖာ္ျပ ပါမည္။

စာတည္း    - ဆရာဒီမွာေရးထားတဲ့ စာလံုးႏွစ္လံုးနဲ႕  ပတ္သက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္ပါတယ္။ 'ကိန္းစစ္႐ွင္' နဲ႕ 'ကိန္းေထြ႐ွင္' ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုပါသလဲ။ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ 'real variable' နဲ႕ 'complex variable' လို႕ ဆိုထားပါတယ္။

သခ်ၤာဆရာ - ဒါက ဒီလိုပါ။ သခ်ၤာမွာ တန္ဖိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတဲ့ ကိန္းေတြကိ ကိန္း႐ွင္(variable) လို႕ ေခၚပါတယ္။ ကိန္းေတြထဲမွာ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား႐ွိပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက ကိန္းစစ္ (real number)၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ကိန္းေထြ (complex number) ျဖစ္တယ္။ အဲဒီထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေန တဲ့ ကိန္းစစ္က်ေတာ့ real variable လို႕ေခၚၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတဲ့ကိန္းေတြက်ေတာ့ complex variable လို႕ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။

စာတည္း    - ကိန္းစစ္နဲ႕ ကိန္းေထြဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးကို ေခၚတာပါလဲ။

သခ်ၤာဆရာ - ကိန္းစစ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕သာမန္ေတြ႕ေနက် ကိန္းဂဏန္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကိန္းေထြ ဆိုတာက ကိန္းစစ္နဲ႕ကိန္းေယာင္ (imaginary number) ေပါင္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာတည္း    - ကိန္းေယာင္ဆိုတာက တကယ္မ႐ွိဘူးလို႕ ဆိုလိုတာလား။ imaginary ဆုိတာက တကယ္မ႐ွိ၊ စိတ္ကူးထဲပဲ႐ွိတာကိုေျပာတာလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕နားလည္ထားပါတယ္။ ဘယ္လိုကိန္းေထြကို ဆိုလိုတာလဲ။

သခ်ၤာဆရာ - ဥပမာေျပာရရင္ အႏႈတ္တစ္ရဲ႕ ႏွစ္ထပ္ကိန္းရင္း၊ အႏႈတ္ေလးရဲ႕ ႏွစ္ထပ္ကိန္းရင္းလိုဟာမ်ိဳး ကို ေျပာတာပါ။

စာတည္း    - ထားပါေတာ့ေလ။ ဒီေတာ့'ကိန္းစစ္႐ွင္' ဆိုေတာ့ ကိန္းစစ္ေတြကို ကိန္း႐ွင္ျဖစ္ေနတဲ့သေဘာ၊ 'ကိန္းေထြ႐ွင္' ဆိုတာကလဲ ကိန္းေထြေတြက ကိန္း႐ွင္ျဖစ္ေနတဲ့သေဘာေျပာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ေမးခ်င္တာက ဒီလိုမဟုတ္လဲ ကိန္း႐ွင္ေတြက ကိန္းစစ္ျဖစ္ေနတာကိန္း႐ွင္ေတြက ကိန္းေထြျဖစ္ေနတာေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ဒီလိုစဥ္းစားရင္'ကိန္း႐ွင္စစ္'၊ 'ကိန္း႐ွင္ေထြ'လို႕ ေျပာရင္ေကာမရဘူးလား။

သခ်ၤာဆရာ - ကိန္း႐ွင္စစ္ဆိုတာေတာ့ နားေထာင္လို႕မဆိုးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကိန္း႐ွင္ေထြက်ေတာ့ နားေထာင္ရတာ ျမန္မာမဆန္သလိုပဲ။

စာတည္း    - ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕စာတည္းအဖြဲ႕က စဥ္းစားရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ဆရာတို႕ဘက္က ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္နဲ႕ သံုးထားသလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕က သိဖို႕လိုပါတယ္။ ဒီမွာဆိုရင္ ကိန္း႐ွင္က အဓိကလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိန္းစစ္နဲ႕ကိန္းေထြ ကြာျခားခ်က္က အဓိကလား။ ဒါကိုဆရာတို႕ဘက္က ဆံုးျဖတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို သိေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕စာတည္း အဖြဲ႕က သင့္ေတာ္တဲ့ ေ၀ါဟာရကို အႀကံျပဳဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။

          ဤသည္ကား ေ၀ါဟာရႏွစ္လံုးေလာက္အေပၚတြင္ ျဖစ္ေပၚတတ္ေသာေဆြးေႏြးခ်က္တစ္ခု၏ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤကဲ့သို႕အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးၿပီးေ၀ါဟာရမ်ားကို ဘာသာျပန္ဆိုျခင္း၊ စာအုပ္မ်ားကို ဘာသာျပန္ ဆိုျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရပါသည္။

Relation ႏွင့္ Function ဟူေသာ ေ၀ါဟာရႏွစ္လံုးကို ဘာသာျပန္ဆိုၾကရာတြင္လည္း သခ်ၤာဆရာ ႏွင့္ ဘာသာျပန္ဌာနမွစာတည္းတို႕ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပံုကို စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္သည္။

စာတည္း    - ဆရာရဲ႕စာမူထဲမွာ Relation နဲ႕ Function ကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႕ပဲ အသံဖလွယ္ထားတာ ေတြ႕တယ္။ ဒါက ဆရာ့အေနနဲ႕အသံဖလွယ္တဲ့ စနစ္ကိုပဲ သံုးခ်င္လို႕လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာေ၀ါဟာရ႐ွာလို႕ မေတြ႕လို႕လား။

သခ်ၤာဆရာ - ကၽြန္ေတာ္ကျဖစ္ႏိုင္ရင္ ျမန္မာေ၀ါဟာရ ေျပာင္းခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္႐ွာမရလို႕ပါ။

စာတည္း    - ဒီလိုဆိုရင္ ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီေ၀ါဟာရေတြရဲ႕ သခ်ၤာအဓိပၸါယ္ကို ႐ွင္းျပ။ ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာေ၀ါဟာရကို စဥ္းစားေပးမယ္။

သခၤ်ာဆရာ - ေကာင္းပါၿပီ။ Relation ဆိုတာက အစုႏွစ္ခုထဲက အရာ၀တၳဳေတြကို တြဲတဲ့နည္းေတြကို ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုတြဲရာမွာ ဘယ္ဘက္က အရာ၀တၳဳတစ္ခု ယူလိုက္တဲ့အခါ ညာဘက္မွာ သူနဲ႕တြဲတာမ်ိဳး႐ွိခ်င္႐ွိမယ္၊ ႐ွိရင္လဲတစ္ခု သို႕မဟုတ္ တစ္ခုမက႐ွိႏိုင္တယ္။

စာတည္း    - ဒီလိုဆိုရင္ Relation ကို တြဲနည္းလို႕ ဘာသာျပန္ရင္မရဘူးလား။

သခ်ၤာဆရာ - တြဲနည္းဆိုတာက Combination ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ဘာသာျပန္ထားတာျဖစ္လို႕ ဒီမွာေတာ့အဲဒါကိုထပ္သံုးလို႕ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

စာတည္း    - ဒီလိုဆိုရင္ Combination ဆိုတဲ့ တြဲနည္းနဲ႕ Relation ဘာကြာသလဲ။

သခ်ၤာဆရာ - Combination ဆိုတဲ့ တြဲနည္းက အရာ၀တၳဳေတြ အမ်ားခ်ည္းထဲက ႀကိဳက္သေလာက္ယူၿပီး တြဲတာကိုေခၚတယ္။ ဥပမာ-ဆယ္ခု႐ွိတဲ့ အထဲက သံုးခု သို႕မဟုတ္ ေလးခု၊ ငါးခုစသည္ျဖင့္ တြဲတာကိုေခၚတယ္။ Relation က်ေတာ့ အစုႏွစ္ခု႐ွိတဲ့အနက္ အစုတစ္စုစီထဲက တစ္ခုခ်င္း ယူၿပီး တြဲတဲ့ စံုတြဲေတြကို ေခၚတာျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ေယာက္်ားေတြပါတဲ့ အစုတစ္စုနဲ႕ မိန္းမေတြပါတဲ့ အစုတစ္စု႐ွိရင္ အဲဒီထဲက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႕ မိန္းမတစ္ေယာက္ တြဲႏိုင္တဲ့တြဲနည္းေတြျဖစ္တယ္။ တစ္နည္းဆိုရရင္ ဟိုဘက္နဲ႕ဒီဘက္ဆက္သြယ္တဲ့ သေဘာ ေပါ့ဗ်ာ။

စာတည္း    - ဒါဆိုရင္ဆရာေျပာတဲ့ အဓိပၸါယ္အရ ဆက္သြယ္ခ်က္လို႕ေခၚရင္ မရဘူးလား။

သခ်ၤာဆရာ - ရပါတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ ဒါကိုခဏလက္ခံထားၿပီး Function ကို စဥ္းစားေပးပါဦး။ Function က်ေတာ့ အဲဒီဆက္သြယ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ဘယ္ဘက္က အရာ၀တၳဳတစ္ခုဟာ ညာဘက္က အရာ၀တၳဳတစ္ခုနဲ႕ပဲ တြဲခြင့္႐ွိတယ္။

စာတည္း    - ဆရာေျပာခ်င္တာက ဆက္သြယ္ခ်က္ဆိုတာမွာ ဘယ္ဘက္ကအရာ၀တၳဳတစ္ခုဟာ ညာ ဘက္ကအရာ၀တၳဳေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႕ တြဲလို႕ရတယ္။

သခ်ၤာဆရာ - ဟုတ္တယ္၊ လံုး၀မတြဲဘဲလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။ Function မွာက်ေတာ့ အရာ၀တၳဳတစ္ခု တည္းနဲ႕ တြဲရတယ္။ လံုး၀မတြဲဘဲလဲ မျဖစ္ေစရဘူး။

စာတည္း    - ဘယ္အရာ၀တၳဳနဲ႕ တြဲရမယ္ဆိုတာကိုေကာ သတ္မွတ္ထားသလား။

သခ်ၤာဆရာ - သတ္မွတ္ခ်က္႐ွိတာေပါ့။

စာတည္း    - ဘယ္လိုသတ္မွတ္ထားသလဲ။

သခ်ၤာဆရာ - ဒါကေတာ့ အဲဒီ Function ရဲ႕ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္တဲ့အေပၚမွီေနတာပဲ။ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ ခ်က္ တစ္မ်ိဳးမွာ တြဲနည္းတစ္မ်ိဳးေပါ့။

စာတည္း    - အဲဒီဆက္သြယ္ခ်က္ဟာ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္တဲ့အေပၚ မီွေနေတာ့ကာ မွီခ်က္လို႕ ဘာသာ ျပန္ရင္မရဘူးလား။

သခ်ၤာဆရာ - ျမန္မာအဘိဓာန္ထဲမွာ မွီခ်က္ဆိုတဲ့ စကားလံုး႐ွိလို႕လား။

စာတည္း    - ႐ွိေတာ့မ႐ွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုလိုပညာရပ္နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ အခ်ိဳ႕ေ၀ါဟာရေတြကို ထြင္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ ျမန္မာစာပါရဂူေတြက ဘာေျပာမလဲေတာ့မသိဘူး။

          ဤေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအရ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား သိေစလိုသည္မွာ ထိုအခ်ိန္က ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ ပညာ႐ွင္မ်ားႏွင့္ ဘာသာျပန္ဌာနမွ စာတည္းမ်ားသည္ မည္မွ်အခ်ိန္ကုန္၊ လူပင္ပန္းခံ၍ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကသည္ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။

ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ပညာရပ္အားလံုးကို သင္ၾကားေသာစနစ္သည္ ၁၉၈၆ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ဆယ္တန္းကို GCE O Level အဆင့္သတ္မွတ္၍ သင္႐ိုးမ်ားေျပာင္းလဲ ျပီးတကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္မ်ားတြင္ လည္း လုိက္လံေျပာင္းလဲေသာအခါတြင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားသည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိစနစ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္စဥ္က ပညာ႐ွင္မ်ားသည္ ေစတနာေ႐ွ႕ထား၍ မည္မွ်ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္ကို သိေစလုိ၍ သမုိင္းမွတ္တမ္း သဖြယ္ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို ေဖာ္ျပရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္က ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေကာင္းမြန္စြာျဖင့္ စတင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရေသာ စနစ္တစ္ခုမွာ အဆင့္အလုိက္ (Grading) အမွတ္ေပးစနစ္ျဖစ္သည္။

Grading အမွတ္ေပးစနစ္တြင္ အမွတ္ တစ္ရာအစား၊ အဆင့္ငါးမ်ိဳးသာ ခြဲျခားထားသည္။ အဆင့္ မွတ္(၁) Grade (1) သည္ အညံ့ဆံုးအဆင့္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ဘာသာတြင္မဆုိ ဤကဲ့သုိ႕ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရလွ်င္ စာေမးပြဲမေအာင္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ အဆင့္မွတ္(၂) Grade (2) သည္ သာမန္အသင့္အတင့္ ႐ွိသည္ဟု ဆုိလုိသည္။ သုိ႕ေသာ္ အဆင့္မွီရန္ လုိေသးသည္ဟု ဆုိလုိသည္။ အဆင့္မွတ္(၃) Grade (3) သည္ အလယ္အလတ္ အဆင့္ျဖစ္သည္။ ေအာင္ ျမင္ေသာ အဆင့္ျဖစ္သည္။ အဆင့္အမွတ္(၄) Grade (4) သည္ ပ်မ္းမွ်ထက္သာလြန္ေသာ အဆင့္ (above average) ျဖစ္သည္။ အဆင့္ျမင့္သည္။ သုိ႕ေသည္ အျမင့္ဆံုးမဟုတ္ပါ။ အဆင့္(၅) Grade (5) သည္ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိဘာသာရပ္တြင္ အထူးခၽြန္ဆံုးအဆင့္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိလုိသည္။

ထုိအမွတ္ေပးစနစ္ကို စတင္တီထြင္စဥ္ အခါကအမွတ္တစ္ရာကို လံုး၀မေပးေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းသား ၏အေျဖလႊာတစ္ခုလံုးအေပၚတြင္ ၾကည့္၍ ထုိေက်ာင္းသား၏ အရည္အခ်င္းမည္မွ်ျဖစ္သည္ကို သတ္မွတ္ ရန္ ရည္႐ြယ္ခဲ့ပါသည္။

သုိ႕ေသာ္ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ အမွတ္တစ္ရာေပးၿပီးမွ ရ႐ွိေသာ အမွတ္ကို ၾကားပုိင္းမ်ားပုိင္းၿပီး `အမွတ္ … မွ … အထိ ၾကားတြင္ အဆင့္ …´ဟူ၍ ျပန္ဖြဲ႕ေသာ နည္းကိုသံုးခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အမွတ္တစ္ရာစနစ္သည္လည္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားျခင္း မ႐ွိျဖစ္ေနခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အမွတ (၅၀)ရ႐ွိေသာသူႏွင့္ (၆၅)မွတ္ရ႐ွိေသာသူ ႏွစ္ဦးစလံုးကို အဆင့္(၃)ဟူ၍ တစ္မ်ိဳးတည္းသတ္မွတ္လုိက္ရာ အရည္အခ်င္း မတူသူႏွစ္ဦးအဆင့္တစ္မ်ိဳးတည္းျဖစ္ေနျခင္း၊ (၆၅)မွတ္ရ႐ွိသူသည္ အဆင့္(၃)ျဖစ္ေနၿပီး၊ (၆၆)မွတ္ရ႐ွိသူက အဆင့္(၄)ျဖစ္သြားေသာအခါ အရည္အခ်င္းသိပ္မကြာဘဲႏွင့္ အဆင့္တစ္ဆင့္လံုးလံုး ကြာသြားျခင္းတုိ႕ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အဆင့္မွတ္ေပးနည္း Grading စနစ္သည္လည္း ၁၉၈၀ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ရပါသည္။

ယခုအခါတြင္ grading အမွတ္ေပးစနစ္ကို ဘြဲ႕လြန္အတန္းမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ မဟာ၀ိဇၨာႏွင့္ သိပံÜ၊ M.A/M.Sc က်မ္းႏွင့္အမ္ေဖး M.Pil က်မ္းမ်ား၏ အဆင့္သတ္မွတ္ရာတြင္သာ ဆက္လက္၍ က်င့္သံုးေနပါ သည္။

ဤေဆာင္းပါးတြင္ ယခင္ကတီထြင္ခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ဆက္လက္၍ မက်င့္သံုးျဖစ္ ေသာ စနစ္မ်ားအေၾကာင္းကို ဗဟုသုတျဖစ္ေစရန္ႏွင့္ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ား ျဖစ္ေစရန္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႕ေသာ္ ထိုစနစ္မ်ားကို ယခုက်င့္သံုးေနေသာ စနစ္မ်ားျဖင့္ မတူ႐ံုျဖင့္ အျပစ္တင္ျခင္း မျပဳၾကရန္ သတိထားသင့္ပါသည္။ ဥပမာ ျပရေသာ္ ကိုယ္ငယ္စဥ္က မက္မက္ေမာေမာ ကစားခဲ့ေသာ ကစားစရာမ်ား ကိုလည္းေကာင္း၊ အဆင္မေျပ၍ မေပါင္းခဲ့ရေသာ ငယ္ကခ်စ္ခဲ့ေသာ ပထမအခ်စ္ကိုလည္းေကာင္း ျပန္လည္ စဥ္းစားေသာအခါ အျပစ္တင္စရာ မ႐ွိသကဲ့သုိ႕ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤေဆြးေႏြးပဲြမ်ားတြင္ သခ်ာၤဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္မ်ားဘက္မွ ေဒါက္တာခ်စ္ေဆြ၊ ဦးလွျမင့္၊ စာရးသူကိုယ္တုိင္ တုိ႕ျဖစ္ၾကျပီး ဘာသာျပန္ဌာနမွ ဦးမင္းေအာင္ (သိပၸံမင္းၾကည္၊ ဦးတက္တုိး၏ သား) ႏွင့္ ဦးေက်ာ္ေဆြ (စာရးဆရာ မင္းေက်ာ္) တုိ႕ပါ၀င္ေဆြေႏြးၾကပါသည္။)