ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ပညာေရးညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကံဳ တတိယပုိင္း - ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း (သခ်ၤာ)

ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ပညာေရးညီလာခံ တက္ေရာက္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကံဳ တတိယပုိင္း

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း (သခ်ၤာ)

Academic Weekly Educational Journal Vol2 N0.28

          ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ မ်က္မျမင္ေက်ာင္း (ခ၀ဲၿခံ)တြင္ ဇြန္လ (၈)ရက္ (၉)ရက္၊ ၂၀၁၃ခုႏွစ္တြင္ ပညာေရးညီလာခံ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိညီလာခံသုိ႕ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးတကၠသုိလ္ေ႐ႊရီ၀င္း တုိ႕ကို ဖိတ္ၾကားသျဖင့္ တက္ရာက္ခဲ့ပါသည္။ ထုိညီလာခံသုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တက္ေရာက္ျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ ခ်က္မွာ တက္ေရာက္ေသာ ပညာ႐ွင္မ်ား၏ ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကို မွတ္သားရန္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးတုိ႕သည္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်ာင္းတက္သည့္ အလားတူ၊ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္စီျဖင့္ သြားေရာက္ၾကပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ မတူညီေသာ အခ်က္မွာ ထုိညီလာခံကို အျပည့္အ၀ မတက္ေရာက္ခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

          ညီလာခံသည္ နံနက္ ၈း၃၀ မွ ညေန ၅ နာရီထိ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ပထမေန႕တြင္ နံနက္ ၈း၃၀ မွ ေန႕လည္ ၁၂နာရီ၊ ဒုတိယေန႕တြင္ ေန႕လည္ ၁၂ နာရီ မွ ညေန (၃)နာရီအထိသာ တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္လည္းကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ ညီလာခံတြင္ ေ၀ငွေသာ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကိုေတာ့ရသေလာက္ယူလာခဲ့ၾကပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တုိဲ႕ႏွစ္ဦးမွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္စီျဖင့္ေရးမွတ္ထားေသာမွတ္စုမ်ားကုိတုိက္ၾကည့္၊ယူခဲ့ေသာစာရြက္စာတမ္းမ်ားကုိ ေလ့လာၾကည့္႐ႈၿပီး၊ ဤေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ခန္းခထဲတြင္ ေကာင္းစြာမၾကားရေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကိုယ္တုိင္က မွတ္သားရာတြင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား႐ွိသျဖင့္၊ ပညာ႐ွင္မ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္၍ ေရးသားရာတြင္ အမွားအယြင္း႐ွိလွ်င္၊ ယခု႐ုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ၾကည့္ရေသာ ကိုရီးယား႐ုပ္႐ွင္မ်ားထဲတြင္ ေျပာသလုိ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟူ၍ ေျပာ႐ံုသာ႐ွိပါသည္။

          ပထမေန႔တြင္ မ်က္္မျမင္ေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ဦသိန္းလြင္၊ အမ်ိဳးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ နာယက ဦးတင္ဦး၊ ဆရာမႀကီး ေဒါက္တာေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအ႐ွင္ဓမၼပီယ၊ တုိင္းရင္း သားပညာ႐ွင္မ်ားကိုယ္စား ဦးႏုိင္ေငြသိန္း၊ ဆရာ ေဒါက္တာဦးသိန္းလြင္တုိ႕မွ အမွာစကားမ်ားေျပာၾကားပါ သည္။ ထုိအမွာစကားမ်ားကို ပထမေဆာင္းပါးတြင္ ေရးသားခဲ့ပါသည္။

          နံနက္ ၉း၄၀တြင္ အဖြဲ႕ (၁၃)ဖြဲ႕ခြဲ၍ က႑အလုိက္ ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ တက္ေရာက္သူမ်ားသည္ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာအဖြဲ႕တြင္ တက္ေရာက္ႏိုင္ၾကပါသည္။ ထုိအဖြဲ႕ (၁၃)ဖြဲ႕၏ ေဆြးေႏြးေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို ဒုတိယ ေဆာင္းပါးတြင္ေရးသားခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သည္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အခန္းက႑ တြင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဤကဲ့သုိ႕ တက္ေရာက္ရာတြင္လည္း ေကာင္းစြာမၾကားရသည့္ ဒုကၡကို ေတြ႕ႀကံဳရပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ မ႐ွင္းလင္းေသာအခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ေမးျမန္းခဲ့ရပါသည္။

          ဒုတိယေန႕တြင္ မြန္းလႊဲ (၂)နာရီတြင္ အဖြဲ႕အားလံုးသည္ ခမ္းမႀကီးထဲတြင္ ျပန္လည္ စုေ၀းၾကပါ သည္။ အဖြဲ႕လုိက္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ အဖြဲ႕တစ္ခုစီ၏ တာ၀န္႐ွိသူ မ်ားက တင္ျပၿပီး၊ ညီလာခံတက္ေရာက္သူမ်ားအားလံုးသည္ ထုိတင္ျပခ်က္မ်ား အေပၚေဆြးေႏြးခြင့္ရ႐ွိခဲ့ သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ပထမေန႕တြင္ အဖြဲ႕ေလးဖြဲ႕က မိနစ္ ၄၀စီတင္ျပေဆြးေႏြးၾကပါသည္။ ဒုတိယေန႕ တြင္ က်န္အဖြဲ႕ကိုးဖြဲ႕မွ တင္ျပေဆြးေႏြးၾကပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အေနျဖင့္ တက္ေရာက္၍ ၾကားခဲ့သည့္အတုိင္းေရးသားမွတ္သားထားေသာ မွတ္စုမ်ား ႏွင့္ ေ၀ငွထားေသာ စာ႐ြက္မ်ားကို ဖတ္႐ႈ၍ နားလည္သေ႐ြ႕ကို ျပန္လည္တင္ျပပါမည္။

          ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကိုယ္တုိင္တုိက္႐ုိက္ၾကားသိရသည့္အပုိင္းႏွင့္ တစ္ဆင့္စကား သုိ႕မဟုတ္ ေ၀ငွထားေသာ စာ႐ြက္မ်ားမွ သိ႐ွိေသာ အရာမ်ားကို တင္ျပရာတြင္ အေလး၊ အေပါ့ကြားျခားမည္ျဖစ္ပါ သည္။ ဒါကိုလည္း ကိုရီးယား ႐ုပ္႐ွင္ထဲက စကားအတုိင္းပဲေျပာရမည္ျဖစ္ပါသည္။

          ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သြားေရာက္နားေထာင္ခဲ့ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ က႑အဖြဲ႕တြင္ အခ်က္ႏွစ္ ခ်က္ကို အေျခခံ၍ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ ၄င္းတုိ႕မွာ -

၁။       ေ႐ွးဦးသင္ပညာေရး၊ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္းသင္ၾကားမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား သည္ သက္ဆုိင္ရာ အတန္းအဆင့္အတြက္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ႐ွိ အသိအမွတ္ျပဳ တကၠသုိလ္မ်ားမွ ပညာရပ္ ဆုိင္ရာ ဘြဲ႕ရ႐ွိၿပီးသူမ်ား ျဖစ္ရမည္။

၂။       ပထမဘြဲ႕သည္ ပညာေရးဘြဲ႕မဟုတ္ပါက သက္ဆုိင္ရာ ပညာေရးအဆင့္အတြက္ ဘြဲ႕လြန္ ဒီပလုိမာ တစ္ႏွစ္သင္တန္းၿပီးဆံုးေအာင္ျမင္သူမ်ား ျဖစ္ရမည္။

          ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တက္ေရာက္နားေထာင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ၾကားရသေလာက္ နားလည္သေလာက္ကို ျပန္လည္ေျပာရလွ်င္ ဆရာ၏ အရည္အခ်င္းကုိသတ္မွတ္ရာတြင္ပညာေရးဘဲြ႕ထက္စာသင္သည့္အရည္အခ်င္း၊ စာသင္လုိသည့္ ေစတနာတုိ႕သည္ ပုိ၍ အေရးပါေၾကာင္းကို ဆရာတစ္ဦးက ေဆြးေႏြးသည့္အခါ တက္ေရာက္သူမ်ားက ေတာ္ေတာ္ေလးအားေပးၾကသည္ကို ၾကားခဲ့ရ ပါသည္။

          ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဖြဲ႕ (၁၃) ဖြဲ႕သည္ ညီလာခံခမ္းမႀကီးထဲတြင္ ျပန္လည္ေတြ႕ဆံုတင္ျပေဆြးေႏြးပံု တုိ႕ကို ေနာက္ေဆာင္းပါးတြင္ ဆက္လက္တင္ျပပါမည္။