၁၉၅၆-၁၉၅၉ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား - ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္၀င္း (သခ်ာၤ)

၁၉၅၆-၁၉၅၉ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား

ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္၀င္း (သခ်ာၤ)

(၁၁၈ ေမလ ၁၉၉၆ အေတြးအျမင္)

ယခုမ်ိဳးဆက္သစ္ေက်ာင္းသား/သူမ်ား ဗဟုသုတရ႐ွိေစရန္ႏွင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ ေသာ သင္ၾကားေရးစနစ္ အမ်ိိဳးမ်ိဳးတုိ႕ကို မွတ္တမ္းသဖြယ္ ျဖစ္သြားေစရန္ ဤေဆာင္ပါးကို ေရးသားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

၁၉၅၆ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ေရးသားရာတြင္ ထုိအခ်ိန္ ကတည္႐ွိခဲ့သည့္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၏ ပညာေရးစနစ္ကို ေနာက္ခံအျဖစ္ အနည္းငယ္ေျပာၾကားရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ထုိအခ်ိန္က ပထႏွစ္သင္တန္း အားလုံးကို ရန္ကင္းေကာလိပ္ (ယခု ရန္ကင္းအထက) တြင္တက္ေရာက္ၾကရပါသည္။ ပထမႏွစ္ ၀ိဇၹာသင္တန္းမ်ားကို ထီးတန္း ေကာလိပ္ (ယခုထီးတန္းအထက) တြင္တက္ေရာက္ၾကရပါသည္။ ဘာသာရပ္ သင္တန္းဌာနမ်ားသည္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ပင္မ၌သာ တည္႐ွိၿပီး ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ကသက္ဆုိင္ရာ ေကာလိပ္မ်ားသို႕ ပင္မမွ တစ္နာရီတစ္ႀကိမ္ေျပးဆြဲေသာ ဘတ္စ္ကားဖယ္ရီမ်ားျဖင့္ သြားေရာက္ သင္ၾကားၾကရပါသည္။

ထုိအခ်ိန္က ယခုတည္႐ွိေသာ Major System အဓိကဘာသာ၊ ယခုအေခၚအေ၀ၚ အထူးျပဳ ဘာသာ စနစ္မ႐ွိေသးပါ။ ထုိအခ်ိန္က က်င့္သံုးေသာ စနစ္မွာ Combination System ေခၚ ဘာသာတြဲစနစ္ ျဖစ္ပါသည္။ သိပၸံဘာသာတြဲႏွစ္မ်ိဳး ႐ွိပါသည္။ ၎တို႕မွာ သခ်ၤာသိပၸံတြဲႏွင့္ ဇီ၀သိပၸံတြဲတုိ႕ ျဖစ္ပါသည္။ သခ်ၤာသိပၸံ  တြဲတြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာ၊ ႐ႈပေဗဒ၊ ဓတုေဗဒ၊ သခ်ၤာဟူေသာ ဘာသာမ်ားကို သင္ယူရပါ သည္။ ဇီ၀ဘာသာတြဲတြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာ၊ ႐ႈပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ ဇီ၀ေဗဒ ဟူေသာ ဘာသာမ်ားကို သင္ယူရပါသည္။ ၀ိဇာၹဘာသာတြဲမ်ားလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိပါသည္။ ဆယ္တန္းကုိ မည္သည့္ဘာသာတဲြျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ တကၠသိုလ္တြင္ ႏွစ္သက္ရာဘာသာတြဲကို ယူခြင့္႐ွိသည္။

အေခၚအေ၀ၚမ်ားမွာလည္း ယခုႏွင့္ကြားျခားမႈမ်ား႐ွိပါသည္။ ပထမႏွစ္ သင္တန္းကို ဥပစာ (က) Inter (A) ဟုေခၚသည္။ ဒုတိယႏွစ္ သင္တန္းကို ဥပစာ (ခ) Inter (B) ဟုေခၚသည္။ သိ သိပၸံ ပထမႏွစ္ဆုိလွ်င္ I.Sc (A)၊ သိပၸံ ဒုတိယႏွစ္ကို္ I.Sc (B)၊၀ိဇၨာပထမႏွစ္ကို I.A(A)၊ ၀ိဇၨာဒုတိယႏွစ္ကို I.A.(B) ဟုေခၚပါသည္။ ဒုတိယႏွစ္သိပံၸ I.Sc.(B) ကို သခ်ၤာတြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီး အမွတ္မီသူမ်ားသာ စက္မႈတကၠသိုလ္သို႕ တက္ခြင့္ရပါသည္။ ဒုတိယႏွစ္သိပၸံI.Sc.(B) ကို ဇီ၀တြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီး အမွတ္မီသူမ်ားသာ ေဆးတကၠသိုလ္သို႕ တက္ေရာက္ခြင့္ရ႐ွိပါသည္။ I.Sc.(A) ႏွင့္ (B) တို႕၏ အ႐ွည္မွာ Intermediate of Science, Part (A) ႏွင့္ (B) ျဖစ္ၿပီး I.A.(A) ႏွင့္ (B) မွာ Intermediate of Arts, Part (A) ႏွင့္ (B) ျဖစ္ပါ သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ၁၉၅၆ခုႏွစ္တြင္ I.Sc.(A) အတန္းကို သခ်ၤာ သိပၸံ တြဲျဖင့္ စတင္၍ တက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က သခၤ်ာသင္႐ိုးသည္ ယခုေခတ္ႏွင့္ လံုး၀ႏႈိင္းယွဥ္၍မရပါ။ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ အလြန္နိမ့္သည္။ ယခုေခတ္ဆယ္တန္းအဆင့္ပင္မ႐ွိဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သခ်ၤာတြင္ သင္ခဲ့ရေသာ ဘာသာ မ်ားမွာ အကၡရာသခ်ၤာ (Alegebra)၊ ဂ်ီၾသေမႀတီ (Geometry) ၊ ႀတီဂိုႏီုေမႀတီ (Trigonometry)၊ ထုထည္ ဂ်ီၾသေမႀတီ (Solid Geometry) တို႕ျဖစ္ၾကသည္။

အကၡရာသခ်ၤာေအာက္တြင္ ယခုေခတ္ကိုးတန္းႏွင့္ ဆယ္တန္းအဆင့္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ထပ္ညႊန္း (indices)၊ ေလာ့ဂရီသမ္ (Logarithm)၊ မသိကိန္းတစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးပါညီမွ်ျခင္း (Equations in one, two, three variables) တို႕ျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ီၾသေမႀတီေအာက္တြင္ ယခုဆယ္တန္းအဆင့္တြင္ သင္ၾကား ေသာ သီအိုရမ္မ်ားျဖစ္သည္။ ႀတီဂိုႏိုေမႀတီတြင္လည္း ယခုဆယ္တန္းအဆင့္ထက္ အနည္းငယ္သာပိုပါ သည္။ ထုထည္ဂ်ီၾသေမႀတီသာလွ်င္အသစ္ျဖစ္ပါသည္။

ယခုအခါတြင္ မသိကိန္းတစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးပါညီမွ်ျခင္းမ်ားကို ဆယ္တန္းေလာက္တြင္ အၿပီး သင္ရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တြင္ ထိုအေၾကာင္းကို တစ္ႏွစ္လံုးေလာက္ သင္ရသည္ဟု ဆုုိေသာ္အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ အေတာ္အဆင့္နိမ့္သည္ဟု ထင္ရေပမည္။

အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ အဆင့္နိမ့္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အေတြးအေခၚအားျဖင့္ အလြန္ ျမင့္ပါသည္။ ယခုဆယ္တန္းအဆင့္တြင္ ညီမွ်ျခင္းပံုစံ ေလး ငါးမ်ိဳးေလာက္ကိုသာသင္၍ ၿပီးဆံုးသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္က တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္တြင္ ညီမွ်ျခင္းပံုစံ သံုးဆယ္ေလာက္ကို သင္ၾကရသည္။ တစ္မ်ိဳးစီေအာက္ တြင္လည္း တြက္နည္းအဖံုဖံုျဖင့္ ပုစာၧေပါင္း ႏွစ္ဆယ္စီေလာက္ကိုတြက္ျပ၊ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ဆယ္စီေလာက္ ကို ကိုယ္တိုင္ေလ့က်င့္ရပါသည္။ စာေမးပြဲတြင္လည္း ဥာဏ္စမ္းသေဘာမ်ိဳးႀကိဳက္ရာကို ေမးသည့္စနစ္ ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္းသားဘက္မွ မျမင္ဖူးေသးေသာပုစာၧမ်ားကိုယ္တိုင္အေတာ္ေလ့က်င့္ထားကာမွ ေတာ္႐ံု က်သည္။ ဤသည္ကား အကၡရာသခၤ်ာေအာက္မွ ေခါင္းစဥ္ငယ္တစ္ခုမွ်သာ ႐ွိေသးသည္။ ထုိနည္းတူစြာ အျခားေခါင္းစဥ္မ်ားေအာက္တြင္လည္း မ်ားစြာေလ့က်င့္ရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က သင္ၾကားျခင္းရည္႐ြယ္ခ်က္ မွာ ေက်ာင္းသားကိုုယ္တိုင္ မည္သည့္ပုစာၧကိုမဆို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစား၍ တြက္တတ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အလြတ္က်က္မွတ္၍ ျပန္လည္ေရးသားျခင္းကို အားလည္းမေပးပါ။ ထိုကဲ့သို႕ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္လည္း စာေမးပြဲ ကိုမေအာင္ႏိုင္ပါ။

ပထမႏွစ္ I.Sc(A) ေအာင္ေသာအခါ ဒုတိယႏွစ္ I.Sc(B)ကိုတက္ရန္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပင္မသို႕ ေျပာင္းရပါသည္။ ဒုတိယႏွစ္တြင္ သခ်ၤာသိပံၸတြဲတြင္ သင္ယူရသည့္ ဘာသာရပ္မ်ားမွာ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာ၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ၊ သခ်ၤာျဖစ္ၿပီး ဇီ၀သိပၸံဘာသာတြဲတြင္ သခ်ၤာအစား ဇီ၀ေဗဒကို သင္ရပါ သည္။

ဒုတိယႏွစ္သခ်ၤာသင္႐ိုးသည္လည္း အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ ယခုထက္အဆင့္နိမ့္သည္ဟု ဆိုရ ပါမည္။ အကၡရာသခ်ၤာေအာက္တြင္ ႏွစ္ထပ္ကိန္းညီမွ်ျခင္းႏွင့္ ကိန္းတန္းသီအိုရီ (Theory of Quadiatic Equation and Expressions)၊ စီစဥ္နည္းႏွင့္တြဲနည္း (Permutation and Combinations) ဘိုင္ႏိုမီယမ္ သီအိုရမ္ (Bionomial Theorem) တို႕ျဖစ္ပါသည္။ ႀတီဂိုေမႀတီေအာက္တြင္ General Angle, Sums and Products ႏွင့္ Properties of Triangles တို႕ကိုသင္ၿပီး Co-ordiante Geometry ေအာက္တြင္ မ်ဥ္းေျဖာင့္ ႏွင့္ စက္၀ိုင္း (Straight Line and Circle) ကိုသာ သင္ရပါသည္။ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ ယခုေခတ္ ပထမႏွစ္အဆင့္ထက္ပင္ နိမ့္သည္ဟုဆိုႏိုင္ပါသည္။ ယခုပထမႏွစ္သင္႐ိုးတြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ေခါင္းစဥ္မ်ား အျပင္ Complex Numbers, Probability, Ellipse,Hyperbola, Differential Calculus တို႕ ပါ၀င္သျဖင့္ ၁၉၅၇ခုႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္တို႕သင္ၾကားခဲ့ရေသာ ဒုတိယႏွစ္သင္႐ိုးထက္ အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္ မ်ားျပား သည္ဟုဆိုရပါမည္။

ထိုအခ်ိန္က သင္ၾကားခဲ့ရေသာ ဒုတိယႏွစ္ သခ်ၤာသင္႐ိုးသည္ အေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္ျဖင့္ နည္းေသာ္လည္းတြက္ရသည့္ ပုစာၧအေရအတြက္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းသည္ မနိမ့္လွပါ။ ဥပမာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္၌ပင္ မ်ဥ္းေျဖာင့္၏ ပံုေသနည္းပံုစံမ်ား၏ သက္ေသျပခ်က္မ်ားႏွင့္ ပံုစံတစ္ခုစီေအာက္တြင္လည္း ပုစာၧမ်ားစြာကို ေလ့က်င့္ထားရ ပါသည္။ ထိုမွသာ စာေမးပြဲတြင္ ေမးေသာပုစၧာအသစ္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္စဥ္းစား၍တြက္ႏုိင္ပါသည္။ ထုိ အခ်ိန္ က အတန္းထဲ၌ သင္ထားေသာ ပုစၧာကို တုိက္႐ိုက္ျပန္၍ စာေမးပြဲတြင္ ေမးသည့္ထံုးစံမ႐ွိသျဖင့္ ပုစၧာႏွင့္ အေျဖကို အလြတ္က်က္ထား၍ မရႏုိင္ပါ။ အကယ္၍ ပုစၧာႏွင့္အေျဖကို အလြတ္က်က္ထားမည္ဆုိ လွ်င္လည္း ရာႏွင့္ခ်ီ၍ က်က္ထားရမည္ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အေတြးအေခၚ၊ သေဘာတရား၊ တြက္နည္း တုိ႕ကိုသာ အေလးထား၍ သင္ၾကားရပါသည္။

Inter (B) ေခၚ ဒုတိယႏွစ္ၿပီးဆံုးသြားေသာအခါ စနစ္သည္ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။ သခ်ၤာသိပၸံျဖစ္ေအာင္ျမင္ၿပီး အမွတ္မီသူမ်ားသည္ စက္မႈတကၠသိုလ္သုိ႕ တက္ေရာက္ခြင့္႐ွိသည္။ ဇီ၀သိပၸံ ျဖင့္ေအာင္ျမင္ၿပီ အမွတ္မီသူမ်ားသည္ ေဆးတကၠသုိလ္သို႕ တက္ေရာက္ႏုိင္သည္။ ထုိကဲ့သုိိ႕ တက္ေရာက္ရန္  အဆင့္မီမမီကို စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္သည့္အခါတြင္ တစ္ပါတည္း ေၾကညာထားသည္။ ထိုအခ်ိန္ က စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ မ႐ွိေသးပါ။ စီးပြားေရးဘာသာရပ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ စာရင္းအင္း၊ စာရင္းကိုင္၊ ေဘာဂေဗဒ ဟူေသာ ဌာနမ်ားသည္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ေအာက္တြင္ ႐ွိေနေသးသည္။

ဒုတိယႏွစ္ကုိ ၀ိဇၨာတြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္ၿပီးသူမ်ားသည္ ၀ိဇၨာတြဲကိုသာ တတိယႏွစ္တြင္ ဆက္လက္၍ ယူခြင့္႐ွိသည္။ ထုိအခ်ိန္က တတိယႏွစ္ ၀ိဇၨာကို ၀ိဇၨာအပုိင္း(က) B.A Part (A) ဟုေခၚသည္။ ဒုတိယႏွစ္၀ိဇၨာတြဲကို သခ်ၤာဘာသာျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ သခ်ၤာကို ယူလုိက ယူႏုိင္သည္။ ထုိအခါ ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာ (Pure Mathematics) တစ္ခုတည္း သုိ႕မဟုတ္ ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာႏွင့္ အသံုးခ်သခ်ၤာ (Applied Mathematics) ႏွစ္ခု ယူႏုိင္သည္။ သခ်ၤာ မယူလုိပါက အျခား၀ိဇၨာဘာသာကို ယူႏုိင္သည္။

ဒုတိယႏွစ္ကို သိပံၸတြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ အကယ္၍ သိပၸံတြဲကို မယူလုိေတာ့လွ်င္ ၀ိဇၨာ ဘာသာတြဲကို ေျပာင္းႏုိင္သည္။ သခ်ၤာသိပၸံတြဲကို ဆက္လက္၍ယူမည္ဆုိလွ်င္ ႐ိုး႐ိုးသခ်ၤာကိုယူၿပီး အသံုးခ် သခ်ၤာ၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒ ဟူေသာ သံုးခုထဲမွ ႏွစ္ခုကုိ ယူရမည္ျဖစ္သည္။

ဒုတိယႏွစ္ ေအာင္ျမင္ၿပီး ဂုဏ္ထူးတန္း (Honuours) တက္ရန္ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားမွာလည္း ယခုက်င့္သံုးေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားပါသည္။ ဂုဏ္ထူးတက္လုိေသာ သူမ်ားသည္ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္ ပါေမာကၡထံတြင္ တုိက္႐ိုက္ေလွ်ာက္ရသည္။ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ခြင့္ေပးျခင္း၊ မေပးျခင္းသည္ ပါေမာကၡ သေဘာအတုိင္းျဖစ္သည္။ ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ခြင့္ရ႐ွိသူမ်ားသည္ ပထမႏွစ္ဂုဏ္ထူးတန္း၊ ဒုတိယႏွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္း၊ တတိယႏွစ္ ဂုဏ္ထူးတန္းဟူ၍ သံုးႏွစ္တက္ၿပီးမွ ဘြဲ႕ရ႐ွိသည္။

ဂုဏ္ထူးတန္း မတက္သူမ်ားသည္ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ႏွစ္တက္ၿပီး ေအာင္ျမင္လွ်င္ဘြဲ႕ရသည္။

မဟာ၀ိဇၨာ၊ မဟာသိပၸံ (M.A., M.Sc.) တက္ခြင့္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ စည္းမ်ဥ္းမွာလည္း ယခုႏွင့္ အနည္း ငယ္ကြာျခားသည္။ မဟာသိပံၸတက္ရန္အတြက္ နည္းလမ္းႏွစ္႐ွိသည္။ တစ္ခုမွာ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ေရာက္ ၿပီး ဒုတိယအဆင့္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေသာနည္းျဖစ္သည္။ ဤဒုတိယအဆင့္ျဖင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့လွ်င္ ဆက္လက္၍တက္ခြင့္မရ႐ွိေတာ့ပါ။ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္ၿပီး ဒုတိယအဆင့္ရ၊ မရမွာလည္း မေသခ်ာသျဖင့္ ဂုဏ္ထူးတန္းကို တက္ေရာက္၍ မဟာသိပံၸတက္ရန္ နည္းလမ္းကို ေ႐ြးခ်ယ္သူအလြန္နည္းပါးပါသည္။ ႏွစ္စဥ္ဂုဏ္ထူးတန္းတက္သူသည္ တစ္ဘာသာလွ်င္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္သာ အမ်ားဆံုး႐ွိတတ္ၿပီး ပထမ အဆင့္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္တို႕ျဖင့္ ေအာင္ျမင္သူသည္ သံုး-ေလးေယာက္မွ်သာ ႐ွိတတ္ပါသည္။

မဟာသိပၸံတက္ရန္အတြက္ ဒုတိယနည္းလမ္းမွာ တစ္ႏွစ္ပို၍ ၾကာေသာ္လည္းပိုမို၍စိတ္ခ်ရ၊ စိတ္ေအးရသျဖင့္ ထိုနည္းလမ္းကို ေ႐ြးသူပို၍မ်ားျပားပါသည္။ ယင္းနည္းလမ္းမွာ ႐ိုး႐ိုးဘြဲ႕ရ႐ွိၿပီး မဟာသိပံၸ အရည္အခ်င္းစစ္ပထမႏွစ္ (Q-1)ႏွင့္ ဒုတိယႏွစ္ (Q-2) ကို တက္ရန္ျဖစ္သည္။ ယခုလက္႐ွိ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ႏွင့္ မတူေသာအခ်က္မွာ ဘြဲ႕ရ႐ွိသူတိုင္းသည္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္တြင္ သင္ယူခဲ့ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားထဲမွ ႀကိဳက္ရာဘာသာကိုေ႐ြး၍ မဟာသိပံၸ အရည္အခ်င္းစစ္ (Q-1)အတန္းကို တက္ခြင့္႐ွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဒုတိယႏွစ္သိပံၸကို သခ်ၤာ၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတုေဗဒအတြဲျဖင့္ ၁၉၅၈ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏စိတ္သည္ ႏွစ္ခြျဖစ္လာခဲ့သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ယခင္မူလက ၀ါသနာပါခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္စာေပကို ဆည္းပူးခ်င္စိတ္ျဖစ္လာသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ သင္ၾကားခဲ့ရေသာ သခၤ်ာကိုလည္း ၀ါသနာပါ၀င္စျပဳလာသည္။ ယခင္မူလက ၀ါသနာပါခဲ့ေသာ အဂၤလိပ္စာေပကို ေလ့လာလိုက္စားခြင့္ရ႐ွိေစရန္ႏွင့္ အလြန္နက္နဲေသာ သခ်ၤာကိုလည္း ဆက္လက္ ေလ့လာခြင့္ရ႐ွိရန္ လုပ္ႏိုင္ေသာ နည္းတစ္ခုသာ႐ွိေတာ့သည္။ ၄င္းမွာ ၀ိဇၨာလိုင္းသို႕ ေျပာင္းရန္သာျဖစ္ သည္။ ဤကဲ့သို႕ သခ်ၤာပါ၀င္ေသာ ၀ိဇၨာဘာသာတြဲသို႕ ေျပာင္းႏိုင္ျခင္းမွာ ထိုအခ်ိန္က က်င့္သံုးခဲ့ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တတိယႏွစ္၊ ထိုအခ်ိန္က အေခၚအေ၀ၚအားျဖင့္ B.A. Part (A) တြင္ ႐ုိး႐ိုး သခၤ်ာ၊ အသံုးခ်သခၤ်ာ၊ အဂၤလိပ္စာေပ (English Literature) ဟူေသာ ဘာသာတြဲကိုယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ သည္။ ထိုအခ်ိန္က B.A., B.Sc အတန္းတြင္ ယခုေခတ္တြင္ မၾကားဖူးေသာ ဘာသာတြဲမ်ားစြာ႐ွိခဲ့ပါသည္။ ဥပမာအခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပရေသာ္ ႐ိုး႐ိုးသခၤ်ာ၊ ဓာတုေဗဒႏွင့္ ပါဠိအတြဲ၊ ႐ိုး႐ိုးသခၤ်ာ၊ စာရင္းအင္းပညာႏွင့္ သမိုင္း အတြဲ၊ ႐ိုး႐ိုးသခၤ်ာ၊ အသံုးခ်သခၤ်ာႏွင့္ ပထ၀ီအတြဲစသည္တို႕လည္း ႐ွိခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ စတုတၳႏွစ္ေရာက္သည့္အခါတြင္ အေျခအေနကိုၾကည့္၍      အဂၤလိပ္စာ မဟာ၀ိဇၨာ သို႕မဟုတ္ သခ်ၤာမဟာ၀ိဇၨာ၊ အရည္အခ်င္းစစ္ အတန္းသို႕တက္ေရာက္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ကၽြန္ေတာ္ထည့္သြင္းမစဥ္းစားခဲ့မိသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္စတုတၳႏွစ္ေရာက္သည့္ႏွစ္တြင္ ပညာေရးစနစ္ ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ သခ်ၤာဂုဏ္ထူးတန္းသို႕ မတက္မျဖစ္တက္ေရာက္ရန္ ျဖစ္လာသည့္ အေျခအေနပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထုိအေၾကာင္းကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။                                      ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း