ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ပညာေရးညီလာခံ တက္ေရာက္သည့္အေတြ႕အႀကံဳ စတုတၳပုိင္း- အဖြဲ႕ (၁၃)ဖြဲ႕ ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်က္မ်ား - ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ၤာ)

ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ပညာေရးညီလာခံ တက္ေရာက္သည့္အေတြ႕အႀကံဳ စတုတၳပုိင္း-

အဖြဲ႕ (၁၃)ဖြဲ႕ ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်က္မ်ား

ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ၤာ)

Academic Weekly Educational Journal Vol2 N0.30

          ထိုညီလာခံကို ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၈ရက္ႏွင့္ ၉ရက္တုိ႕တြင္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အစီစဥ္မွာ ေအာက္ပါ အတုိင္းျဖစ္သည္။

(၁)     အဖြင့္အမွာစကား

(၂)     အဖြဲ႕ (၁၃) ဖြဲ႕ခြဲ၍ ေဆြးေႏြးျခင္း

(၃)     အဖြဲ႕ (၁၃) ဖြဲ႕ျပန္လည္ေတြ႕ဆံု၍ ေဆြးေႏြးတင္ျပျခင္း။ တက္ေရာက္သူမ်ားပါ  ပါ၀င္ေဆြးေႏြးျခင္း။

          ယခုေဆာင္းပါးတြင္ အဖြဲ႕ (၁၃) ဖြဲ႕၏ ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပပါမည္။

(၁)    ကေလးသူငယ္မ်ား၏ ေ႐ွးဦးသင္ပညာေရး။

          ထုိအဖြဲ႕တြင္ အဓိက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္မ်ားမွာ

Ø  ကေလးမ်ား၏ မိခင္ဘာသာစကားကို အေလးေပးျခင္း။

Ø  ေ႐ွးဦးပညာေရးသင္႐ိုးႏွင့္ မူလတန္းအဆင့္သင္႐ိုးတုိ႕ ဆက္စပ္မႈ႐ွိရန္။

Ø  ယင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ ကေလးစိတ္ပညာကို နားလည္ကၽြမ္းက်င္ရန္ႏွင့္ စိတ္၀င္စားရန္။

Ø  ယင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ လစာႏွင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားသည္ အျခားဆရာ၊ ဆရာမမ်ားႏွင့္ တန္းတူ႐ွိရန္။

(၂) မသင္မေနရ အေျခခံပညာေရး (မူလတန္းမွ အလယ္တန္း) မသင္မေနရပညာေရးသည္ အခမဲ့ျဖစ္ၿပီး၊ သင္႐ိုးမ်ားသည္ အေျခခံမွ အဆင့္ျမင့္အထိ ဆက္စပ္မႈ႐ွိရန္။

          သင္ၾကားသင့္သည္ ဘာသာရပ္မ်ားမွာ -

-    ဘာသာစကားမ်ား (မိခင္ဘာသာစကား၊ ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ)

-    သခ်ၤာ

-    သဘာ၀သိပံÜ

-    လူမႈေရးဘာသာရပ္မ်ား (ပထ၀ီ၊ သမုိင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမႈဆက္ဆံေရး)

-    စုိက္ပ်ိဳးေရး၊ စက္မႈႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးပညာမ်ား

-    ပန္းခ်ီ၊ ဂီတ၊ အႏုပညာ

-    ႏုိင္ငံသားပညာေရး (Citizenship/Civic Educational)

-    က်န္းမာေရးႏွင့္ အားကစား

(၃)    အေျခခံအထက္တန္းပညာေရး။

          ဤအဖြဲ႕တြင္ တကၠသိုလ္အႀကိဳ အေျခခံအထက္တန္းႏွင့္ အေျခခံအထက္တန္းအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းဟူ၍ ႏွစ္ပုိင္းခြဲျခားထားျပန္သည္။

          မသင္မေနရအေျခခံအလယ္တန္းၿပီးဆံုးသူမ်ားသည္ ထုိလမ္းေၾကာင္းႏွစ္ခုအနက္ တစ္ခုကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏုိင္သည္။

          ၿပီးသည့္ေနာက္ သက္ဆုိင္ရာ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းမ်ားေခါင္းစဥ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အေျခခံ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းသာဘာရပ္တြင္ ေဒသဆုိင္ရာ စီပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုိအပ္သည့္ နည္းပညာ မ်ားကို ဦးစားေပးသင္ၾကားမည္။

(၄)    အဆင့္ျမင့္ပညာေရး။ (Higher Education)

          ဤအဖြဲ႕တြင္ ေဆြးေႏြးသည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ -

-    စစ္တကၠသုိလ္ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားသည္ ၀ိဇÆာ၊ သိပÜံဘာသာရပ္မ်ားကို အမ်ားတက္သည့္ တကၠသိုလ္ မ်ားတြင္ သင္ယူၿပီး၊ စစ္သင္တန္းကိုသာ စစ္တပ္တြင္း၌ သင္ယူရန္။

-    တကၠသုိလ္ေကာလိပ္တို႕၏ ဘာသာရပ္ဆုိင္ရာ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းမ်ားကို ၄င္းတုိ႕၏ ဘာသာရပ္ဌာန အသီးသီးတုိ႕က ေရးဆြဲရန္။

-    တကၠသုိလ္သံုးသာဘာစကား (ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္၊ ႏွစ္မ်ိဳးေပါင္း) ကို သက္ဆုိင္ရာ တကၠသိုလ္က ဆံုးျဖတ္ရန္။

-    ဘြဲ႕ယူစာတမ္းစစ္ေဆးမႈကို အျခားအသိအမွတ္ျပဳ တကၠသိုလ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္။

(၅)    ေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရး။

-    ၎သည္ ေက်ာင္းမေနဖူးသူမ်ား၊ ပညာေရးတစ္ပုိင္းတစ္စျဖင့္ လူမ်ား၊ ပညာ႐ွာလုိသူမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။

-    ေဒသအသီးသီးတြင္ အဆင့္အလုိက္ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပႏွင့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရးဌာနမ်ားဖြင့္လွစ္မည္။

-    ေက်ာင္းျပင္ပပညာေရးတက္ေရာက္သူမ်ားသည္ သူအဆင့္ႏွင့္သူ စာေမးပြဲမ်ား ၀င္ေရာက္ေျဖဆုိ ႏုိင္သည္။

-    စာေမးပြဲေျဖဆုိ၍ ေအာင္ေသာအခါ၊ ပညာဆက္လက္၍ သင္ယူႏုိင္သည္။

(၆)    ပုဂၢလိကေက်ာင္းႏွင့္ တကၠသုိလ္မ်ား

-    ပုဂၢလိကေက်ာင္းႏွင့္ တကၠသုိလ္မ်ားတြင္ သင္ၾကားမည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ ပညာေရး၀န္ႀကီး ဌာနမွ ခန္႕အပ္ထားသည္ ့ဆရာမ်ားေကာင္စီမွ အသိအမွတ္ျပဳသည့္ "ဆရာ၊ ဆရာမ လုပ္ပုိင္ခြင့္လက္မွတ္ (Teacher Licence) ရ႐ွိသူမ်ားျဖစ္ရမည္။"

-    ပုဂၢလိကေက်ာင္းႏွင့္ တကၠသုိလ္တုိ႕မွ အဆင့္တစ္ခုခုကို ေအာင္ျမင္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံပုိင္ေက်ာင္း ႏွင့္ တကၠသိုလ္တုိ႕မွ အလားတူ အဆင့္ႏွင့္တန္းတူ႐ွိရမည္။

(၇)    ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသင္ ေက်ာင္းပညာေရး။

          ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းႏွင့္အတူ ေပၚထြန္းလာခဲ့သည့္ ေက်ာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ဤအစဥ္အလာကို အသိအမွတ္ျပဳရန္လုိသည္။ ႏုိ္င္ငံ၏ လုိအပ္ခ်က္အရ အလုိ အေလ်ာက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ေပၚေပါက္သည့္ ပမာဏ၊ ေပၚေပါက္သည့္အဆင့္မွာလည္း သူလိုအပ္သ ေလာက္ ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မလုိအပ္သည့္အခါတြင္လည္း အလုိအေလ်ာက္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး၊ လုိအပ္လွ်င္ လုိအပ္သလုိ၊ လုိအပ္သေလာက္၊ လုိအပ္သည့္ ပံုစံျဖင့္ေပၚထြန္းေနမည္ျဖစ္သည္။

(၈)    ဘာသာေရးအသင္းအဖြဲ႕မွ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ေက်ာင္းမ်ား

          ဘာသာေရး (ဗုဒ¨ဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၷဴ၊ အစၥလာမ္စသည့္) အသင္းအဖြဲ႕မွ ေက်ာင္းမ်ားသည္ လူတုိင္းလြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ကို လက္ခံ၍ အျခားဘာသာမ်ားအေပၚ ေ၀ဖန္တုိက္ခုိက္ျခင္း၊ ဂုဏ္သိကၡာညိဳးႏြမ္းေအာင္ လုပ္ျခင္းတုိ႕ လုံး၀မ႐ွိေစရ။

(၉)    အစိုးရမဟုတ္ေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ဖြင့္လွစ္သည့္အခမဲ့ပညာဒါနေက်ာင္းမ်ား

-    အဆုိပါ ပညာဒါနေက်ာင္းမ်ား၏ တရား၀င္ရပ္တည္ေရးအတြက္ ဥပေဒျပဌာန္းရန္ လုိအပ္သည္။

-    ပညာဒါနေက်ာင္းမ်ားသည္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းျပင္ပပညာေရးသင္ၾကားေသာ ေက်ာင္းမ်ားျဖစ္ပါက သက္ဆုိင္ရာဘာသာရပ္တြင္ အသိအမွတ္ျပဳလက္မွတ္ရ႐ွိၿပီးသည့္ ကၽြမ္းက်င္သည့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားျဖစ္ရမည္။

-    ပညာဒါနေက်ာင္းမ်ား၏ အေျခခံပညာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္းတက္ေရာက္ ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္သူမ်ားႏုိင္ငံေတာ္မွ ဖြင့္လွစ္သည့္ ေက်ာင္းမ်ားသုိ႕ ေျပာင္းေ႐ြ႕တက္ေရာက္ သင္ၾကားပုိင္ခြင့္႐ွိသည္။

(၁၀)  ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အခန္းက႑

          ဤအခန္းတြင္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၏ အရည္အေသြးကို ေတာ္ေတာ္အေလးေပး၍ ေဆြးေႏြးၾက သည္။ ၎တုိ႕ကို တတိယေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပၿပီးပါၿပီ။

(၁၁)  ပညာေရးအထူးလုိအပ္ခ်က္။

-    အားနည္းခ်က္တစ္ခုခုေၾကာင့္ ပညာသင္ယူရန္ အခက္အခဲ႐ွိေသာ သူမ်ားကို ဆုိလုိသည္။

-    အထူးလုိအပ္ခ်က္႐ွိေသာ ကေလးမ်ားကို ခြဲျခားျခင္းမ႐ွိဘဲ အျခားသူမ်ားျဖင့္ အတူကတြသင္ၾကား ပုိင္ခြင့္႐ွိသည္။

-    ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ အထူးလိုအပ္ခ်က္႐ွိေသာ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ပညာေရးဌာန (Special Education Department) သီးသန္႕ထား႐ွိရမည္။

(၁၂)  တုိင္းရင္းသား ဘာသာစကားသင္ၾကားေရး

-    တုိင္းရင္းသားေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ဗမာစကားကို နားမလည္။

-    ထိုေဒသမ်ား႐ွိ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားသည္ တုိင္းရင္းသားဘာသာစကားကို မတတ္။

-    ထုိ႕ေၾကာင့္ စကားျပန္ႏွင့္သင္ၾကားေနရသည္။

-    ထုိျပႆနာမ်ားကို အေလးေပးစဥ္းစားေျဖ႐ွင္းရမည္။

(၁၃)  စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ေ႐ြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ား၏ ပညာေရး။

-    အဆုိပါေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေက်ာင္း၀င္ခြင့္စာေမးပြဲက်င္းပ၍ အသက္အ႐ြယ္အရည္ အခ်င္းႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္ အတန္းအဆင့္တြင္ တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳမည္။

-    ျပည္တြင္းစစ္မ်ားေၾကာင့္ ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားခဲ့ေသာ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳသည္။

     ဤသည္ကား အဖြဲ႕ ၁၃ ဖြဲ႕၏ တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားထဲမွ အဓိကက်ေသာ အခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။